Pisałam już kiedyś o kirgiskich obyczajach weselnych. Dziś pierwsza część tekstu prezentującego tuwińskie. Jest to fragment powieści współczesnej tuwińskiej pisarki Anny Łamadżaa „Drogi Srebrnych Szamanek” (wyd. 2011). Jest to saga pewnego rodu o bogatych tradycjach szamańskich, rozgrywająca się na tle przełomowych wydarzeń XX wieku. Zapraszam do lektury pierwszej części rozdziału „Wesele” (przekład własny). Część druga znajduje się w tym miejscu. (więcej…)
Kategoria: Literatura
Jak niedawno pisałam, w UNESCO trwa rok azerskiego poety Mołły Panacha Wagifa. Z tej okazji przedstawiam jego dwa następne utwory przełożone przez Jana Huszczę. Są to gazele – o tym gatunku wspominałam już, pisząc o Imadaddinie Nasimi. (więcej…)
Jakiś czas temu pisałam o Roku Imadaddina Nasimi, tymczasem trwa także rok innego poety z Azerbejdżanu – Mołły Panacha Wagifa (Molla Pənah Vaqif; ok. 1717-1797). Choć rok jego urodzenia uchodzi za przybliżony, UNESCO właśnie teraz obchodzi jego trzystulecie. (więcej…)
Ciąg dalszy artykułu Osmonakuna Ibraimowa o kirgiskim pisarzu i dysydencie Tügölbaju Sydykbekowie. (więcej…)
To już ostatnia część artykułu o tradycjach związanych z tuwińską jurtą. Tym razem poeci, których zainspirował przenośny dom koczowników. Tłumaczenie i przypisy własne. (więcej…)
Tydzień Książki to nowa akcja blogerów językowych i kulturowych. Z tej okazji zapraszam na wpis poświęcony pięciu pisarzom z turkijskiego obszaru językowego. Uwaga, będzie długi! (więcej…)
W tym roku mija 20 lat od śmierci kirgiskiego pisarza Tügölbaja Sydykbekowa (Түгөлбай Сыдыкбеков; 1912-1997). Klasyk kirgiskiej literatury i człowiek wielkiej odwagi, w czasach radzieckich był jednym z nielicznych, którzy nie bali się otwartej krytyki władz. Mimo że w kraju był uważany za sumienie narodu, nie zyskał za granicą takiej sławy jak np. Ajtmatow i jego twórczość jest poza Kirgistanem praktycznie nieznana. (więcej…)
UNESCO ogłosiło rok 2017 Rokiem Imadaddina Nasimi (İmadəddin Nəsimi) – azerskiego poety i mistyka sufickiego z przełomu XIV i XV wieku (1369-1417). Z tej okazji przytaczam jego dwa utwory w polskim przekładzie. (więcej…)
To już ostatnia część cyklu o ołoncho. Dziś wracam jeszcze do tematu recytatorów – ołonchosutów oraz mocy przypisywanej tak im, jak i samemu utworowi. (więcej…)
W Chakasji zakończył się właśnie Rok Iwana Sztygaszewa (Иван Штыгашев; 1861-1915) – niezwykłego człowieka, który łączył w sobie szorską, chakaską i ałtajską świadomość narodową. Z tej okazji przytaczam jego krótką biografię (przekład własny) napisaną przez Lubow Czulżanową z szorskiego portalu Tadarlar.ru. O autorce miałam już okazję wspominać, gdyż to ona opracowała cykl lekcji języka szorskiego, który również przetłumaczyłam tu na blogu. (więcej…)