Niedawno w Kazachstanie, innych państwach Azji Centralnej i nie tylko obchodzono Nauryz (Nooruz, Nowruz, Nevruz) – święto równonocy wiosennej, które dawniej utożsamiano z początkiem nowego roku. Przedstawiam własny przekład wywiadu z kazachskim etnografem Babakumarem Kinajatuły, który ukazał się na portalu Azattyq.org. Jest to wpis w ramach chińsko-japońsko-turkijskiej Unii Azjatyckiej, w której piszemy właśnie o dniu równonocy wiosennej. (więcej…)
O tym, że całkiem niedaleko za naszą zachodnią granicą można natknąć się na kirgiskie jurty, dowiedziałam się już kilka lat temu. Latem zeszłego roku udało mi się je wreszcie zobaczyć, więc nadrabiam zaległości i publikuję kilka zdjęć. Niestety, akurat w tym momencie miały wakacyjną przerwę i były zamknięte, ale można było przynajmniej do nich podejść. (więcej…)
Azja Centralna to prawdziwa mozaika etniczna. Czy słyszeliście o Lakajach, grupie etnicznej pochodzenia uzbeckiego z południowo-zachodniego Tadżykistanu? Przedstawiam przekład artykułu Anuszerwona Aripowa (Анушервон Арипов) z Ozodi.org. (więcej…)
Manszuk Jesdaulet (Маншук Есдаулет) pochodzi z Kazachstanu, mieszka w Kirgistanie i tam rozwija swoją markę Kozmonchok. Wytwarza biżuterię opartą na tradycyjnym wzornictwie, szyciu patchworkowym i amuletach zabezpieczających przed złym okiem. Poza tym wraz z mężem prowadzi w Biszkeku hotel przyjazny środowisku. W rozmowie z Akylbekiem Kasmalievem opowiedziała o zwyczajach wyniesionych z rodzinnego domu, początkach działalności w sferze rzemiosła artystycznego i ekologicznym stylu życia zakorzenionym w dawnej tradycji. (więcej…)
Ostatnia część eseju Osmonakuna Ibraimowa o największej miłości w życiu Czingiza Ajtmatowa.
W zeszłym roku po raz pierwszy pisałam o Turkijskich Stolicach Kultury ogłaszanych co roku przez Międzynarodową Organizację Kultury Turkijskiej TÜRKSOY. Wówczas tę zaszczytną funkcję pełniło miasto Turkiestan w Kazachstanie. W tym roku tytuł przypadł miastu Kastamonu w Turcji. Zapraszam do obejrzenia zdjęć, które publikuję dzięki uprzejmości Ksenii Prondzyńskiej. (więcej…)
Pisałam już nie raz o tym, że Niemcy i Kirgistan łączy o wiele więcej, niż można by się spodziewać. Nie tylko kirgiska mniejszość w Niemczech i niemiecka w Kirgistanie, nie tylko popularność Czingiza Ajtmatowa w tym kraju i nie tylko kirgiska książka kucharska po niemiecku. Jak się okazuje, za naszą zachodnią granicą stosunkowo niedawno powstał też słownik kirgisko-niemiecki i niemiecko-kirgiski. (więcej…)
Ciąg dalszy eseju Osmonakuna Ibraimowa o tym, co łączyło Czingiza Ajtmatowa z Bübüsarą Bejszenalijewą i jak zakończyła się ich miłość. (więcej…)
Dziś piszę o postaci, która przypomina znanych w wielu kulturach bohaterów w typie Robin Hooda czy Janosika, gnębiących bogatych i wspierających biednych. Tytułowy Manczaary (Манчаары) nie jest jedynie bohaterem legend, bo żył naprawdę w XIX w., a wspominał o nim m. in. polski zesłaniec Wacław Sieroszewski, który wsławił się swoim monumentalnym dziełem „Dwanaście lat w kraju Jakutów”. Był znany także jako ołonchosut i poeta-improwizator, dzięki ustnemu przekazowi zachowały się pieśni jego autorstwa, słynął również z niezwykłej siły i sprawności fizycznej. (więcej…)