W Unii Azjatyckiej ponownie temat ptasi. Z tej okazji przedstawiam ptaka, który w zależności od wariantu miał dwie, trzy, a nawet osiem głów – orła Ӧksӧkü (Өксөкү) z mitologii jakuckiej i dołgańskiej.
Według przekazów orzeł (jak. хотой) Ӧksӧkü siedział na dziewiątym konarze kosmicznego drzewa. W eposach bohaterskich (ołoncho) bohaterowie mogli się w niego wcielać. W ołoncho „Niurgun Bootur Popędliwy” („Дьулуруйар Ньургун Боотур”) w postaci orła Ӧksӧkü pojawia się niebiańska szamanka Umsuur, siostra tytułowego bohatera. Na jego wezwanie przylatuje z nieba, by pomóc bratu w walce z abaasy Timirem, wojownikiem z dolnego świata, nad brzegiem Ognistego Morza. Jej pomoc polega na tym, że zrzuca Niurgunowi na wzmocnienie boski nektar ilge w formie kaczego jajka (ciekawe, dlaczego nie orlego). Niurgun połyka go w locie, lecz jego przeciwnik również korzysta z pomocy swojej siostry (ta podrzuciła Timirowi do połknięcia skrzep krwi). Potem obaj adwersarze usiłują strącić się nawzajem w płomienie. Gdy wydaje się, że Niurgun już tam wpadnie, Umsuur łapie go w swój bęben szamański. Uratowany Niurgun strąca w ognistą przepaść Timira. Siostra abaasy usiłuje go uratować w ten sam sposób, lecz Umsuur natychmiast dziurawi jej bęben, Timir wypada przez dziurę i ginie.
Ӧksӧkü występuje też w jednej z wersji ołoncho „Bert-Chara” („Бэрт-Хара”), gdzie pośredniczy w zaręczynach tytułowego bohatera z przeznaczoną mu niebiańską panną Kyys Niurgustaj. Co ciekawe, to głównie ona dąży do zdobycia Bert-Chary. On zaś na tym etapie chce być niezależny i wcale nie ma ochoty się żenić – wyrzuca przyniesioną przez orła zaręczynową bransoletę. Tu widać dwie charakterystyczne cechy jakuckich eposów – waleczną kobietę, równie silną i wojowniczą jak główny bohater oraz to, że ożenek bohatera często nie wynikał z miłości, lecz z przeznaczenia (któremu ten na początku chciał się oprzeć), miłość zaś mogła ewentualnie przyjść później.
Wróćmy jednak do Ӧksӧkü. W wersji z trzema głowami symbolizował on także czas: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość:
Ӧksӧkü – ptak podniebny,
Trzygłowy święty ptak,
Zesłał na Ziemię ołoncho,
Z nieskończonego wysokiego Nieba,
I trzy oblicza zwrócił
Do nas – żyjących w ślad za przeszłością.
Pierwsze oblicze – to nasza przeszłość.
A drugie – czasy obecne,
Trzeci – przyszłość, która nadchodzi,
Wszystkie trzy łączą się w locie.
Jest to fragment ołoncho, którego tytułu nie znam – cytuję je we własnym przekładzie za Gogolewem, który z kolei podaje tylko, że fragment ten został przetłumaczony z jakuckiego na rosyjski przez Gawriiła Ksenofontowa.
W innym ołoncho, którego fragment przytaczam za Szynkiewiczem, Ӧksӧkü posłużył jako metafora w opisie miejsca, w którym świat górny, środkowy i dolny stykają się ze sobą: „Bohater dojechał do skrzyżowania trzech dróg: do świata górnego wynosiła wyginająca się przełęcz przypominająca kształtem szyję ptaka Ӧksӧkü; do świata dolnego spuszczała się droga na podobieństwo krtani byka, do środkowego świata zaś prowadziła droga jakby wysłana włosiem ogona i grzywy konia popielatej maści”.
Do orła Ӧksӧkü nawiązał jakucki pisarz Aleksiej Kułakowski (Алексей Кулаковский, 1877-1926) w swoim pseudonimie – Ölöksöj Öksöküleech (Өлөксөй Өксөкүлээх). Wizerunek Ӧksӧkü został także wykorzystany jako logo lotniska w Jakucku – tego samego, które nie zostało nazwane imieniem rozbójnika Manczaary, lecz pisarza Płatona Ojuńskiego (ros. , jak. Былатыан Ойуунускай). Samo imię orła niedawno zyskało jeszcze jedno współczesne zastosowanie. Nazwę systematyczną „Oksoko” otrzymał bowiem pewien rodzaj dinozaurów z rodziny owiraptorów, których szczątki odkryto w Mongolii.
Na drugim blogu piszę o olbrzymim ptaku Ałpkarakuszu z kirgiskich eposów. Zapraszam też do czytania o Cynobrowym Ptaku w wersji japońskiej i chińskiej.
Literatura
Szynkiewicz S., Herosi tajgi. Mity, legendy, obyczaje Jakutów, Iskry, Warszawa 1984
Гоголев А. И., Традиционные религиозные воззрения якутов в XVIII–XIX вв. // Наука и образование, 2014, №3, с.24.
Филиппова В. В., Лексико-семантический анализ собственных имен (на материале якутских народных загадок) // Лингвистические, культурологические и дидактические аспекты коммуникации в поликультурном пространстве, Сборник I Региональной лингвистической конференции, Северо-Восточный федеральный университет им. М.К. Аммосова, под редакцией О.А. Мельничук
https://moluch.ru/young/archive/10/671/
https://rus4all.ru/news/20201009/29871/Paleontologi-vdokhnovilis-natsionalnym-eposom.html
Chińczycy też chętnie nawiązują do swej mitologii, nazywając swoje dinozaury czy zdobycze techniki 🙂
Pewnie w Chinach znajduje się dużo dinozaurów?
Symbol lotniska przywodzi też na myśl trochę origami 🙂
Może Jakutom bliżej do Japończyków, niż się wydaje 🙂
A kto wie – gdyby hipoteza ałtajska była do udowodnienia / obronienia i sensownego rozwinięcia, to nie wiadomo, co by się jeszcze okazało 🙂