Do Sieci Miast Kreatywnych UNESCO należą także miasta krajów turkojęzycznych lub w inny sposób znaczących dla narodów turkijskich. Sieć ta dzieli się na pola aktywności kulturalnej: literatury, muzyki, filmu, wzornictwa, rzemiosła i sztuki ludowej, mediów i gastronomii. (więcej…)
Kolejna lista UNESCO związana z dziedzictwem niematerialnym. Jak dotąd znalazły się na niej tylko dwa wpisy dotyczące narodów turkijskich, ale być może wkrótce ich przybędzie. Linki do pozostałych list znajdują się w tym wpisie. (więcej…)
Ten materiał znajdował się kiedyś we wspólnym wpisie z obiektami Listy Światowego Dziedzictwa. Postanowiłam jednak to podzielić, bo obiektów wciąż przybywa. (więcej…)
Już dawno planowałam uporządkować wpisy związane z dziedzictwem narodów turkijskich, wpisanym na różne listy UNESCO. Z roku na rok jest ich coraz więcej, muszę więc to jakoś podzielić. Poniżej znajdziecie linki do poszczególnych grup obiektów i elementów kultury. (więcej…)
W tym roku przypada stulecie Tuwińskiej Republiki Ludowej, znanej także jako Tannu-Tuwa – formalnie niepodległego, a faktycznie zależnego od ZSRR państwa, które istniało w latach 1921-1944. Podobnie jak narody turkijskie znajdujące się w granicach ZSRR, Tuwińcy w tym czasie podejmowali próby opracowania własnego alfabetu. Wkrótce te dążenia zostały skazane na niepowodzenie, a ich prekursorzy padli ofiarą represji, lecz zwłaszcza dlatego warto o nich wspomnieć – tym razem na przykładzie Mongusza Łopsan-Czimita (Монгуш Лопсан-Чимит, 1888-1941), autora pierwszego tuwińskiego alfabetu. (więcej…)
Po dłuższej nieobecności udało mi się napisać coś dla Unii Azjatyckiej. Po Ak-Szumkarze, Humie, Ałpkarakuszu i Ӧksӧkü czas na kolejne ptaszysko, a właściwie gryfa Kan-Kerede (Кан-Кереде) z godła Ałtaju – bo dziś tematem jest ptasia hybryda. (więcej…)
Dawno nie było żadnego wywiadu – czas to nadrobić. Moja dzisiejsza rozmówczyni to szwajcarska blogerka Marlene Hofer, znana także jako Sariq Qiz. Od wielu lat zafascynowana Uzbekistanem, prowadzi dwujęzyczny (po niemiecku i angielsku) blog poświęcony temu krajowi i angażuje się w związane z nim projekty społeczne. Zapraszam do lektury. (więcej…)
Dziś Unia Azjatycka wraca do tematu psów, a ja – do prac Wienarija Burnakowa (Венарий Бурнаков) o zwierzętach w kulturze i wierzeniach Chakasów. Kiedyś pisałam już o kocie i wężu. Czytając to pierwsze ponownie widzę, że już tam przewijały się wzmianki o psie (chak. адай, іт) – tak, jakby pies i kot były w jakiś sposób nierozłączne, jak dwie strony tego samego medalu. Czas więc rozwinąć temat. (więcej…)